In gesprek met Norbert Derksen op een meekijkroute voor Bribus keukens wordt al snel duidelijk dat ik te maken heb met een avonturier. Norbert praat vol passie over het beroep van trucker, en hij gooit er nog een schepje bovenop als het gaat over zijn periode van 11 jaar waarin hij reed in Canada en de Verenigde Staten. Met vrachtauto’s waar veel Europese truckers met bewondering naar kijken, met zo’n karakteristieke cabine waar je rechtop in kunt lopen en een comfort dat te vergelijken valt met de inrichting van een luxe camper, zie bijgaande foto’s.

Norbert beschikt over alle rijbewijzen, inclusief motor. Met de motor legde hij met crossvrienden vele kilometers af tussen Noord-Afrika en de Poolcirkel. Ook reed hij met een crossmotor een drietal maanden door Australië. Derksen: “Die crossmotor had ik daar gekocht, 13.000 km dwars door het land gereden en vervolgens de motor weer verkocht. Ja, dat avontuur moet ik soms aangaan. Evenals het backpacken wat ik deed in Zuidoost-Azië, dan tintelt het in mijn hele lijf. Daar ga ik dan erg lekker op. Onderweg zijn is voor mij belangrijker dan het doel”.

Voor Leusink transport in Gaanderen reed Norbert van 1991 tot 2005. Derksen: “Prima baan hoor en veel geleerd, maar ik wist dat er voor mij een soort van verandering moest komen die niet van het ene naar het andere bedrijf zou zijn. In 2005 verhuurde ik mijn huis voor een periode van een jaar. Voor een baan in Canada. Het beviel me daar zo goed dat ik het steeds verlengde. Al met al heb ik 11 jaar via meerdere ‘brokers’ (eigenaar truck en opdrachtgever lading, MD) getourd door Canada en de Verenigde Staten. In Canada krijg je de sleutel van de truck en draag je zelf zorg voor de doorsmeerbeurten, oliewissels en dergelijke zaken. Mijn werkgever belde me af en toe alleen maar op om te vragen of ik nog leefde haha, geweldige tijd! Heb gereden met onder meer ‘International’ en ‘Freightliner’ trucks. Hier woonde ik dan per opdracht een week of twee/drie in, en dan kwam er of een kleine vakantie of weer een nieuwe klus. Geen werk = geen geld. Zo ging dat daar. In de cabine zat zeg maar loopruimte van twee passen tot je bed. Boven mijn bed maakte ik van een stang een rekstok en creëerde zo mijn eigen fitnessruimte. Eigenlijk zien de vrachtwagens daar eruit zoals wij ze vroeger tekenden. In Canada huurde ik een kamer met gebruik van centrale ruimtes waar vriendschappen zijn ontstaan die ze daar ‘friends for life’ noemen.”

Norbert vertelt over de vele vergezichten die hij had als hij dwars door de Verenigde Staten reed met ritten waar je soms gewoon uren niemand zag, maar ook het tegenovergestelde in de big city’s die je natuurlijk ook hebt aan de andere zijde van de Oceaan.

Derksen: “Heb in Canada eens vijf uur met een klapband langs de kant van de weg gestaan zonder hulp. Eruit was geen optie omdat zwarte beren uit hun winterslaap kwamen. Dan heb je de term ‘tijd is geld’ echt niet op je netvlies staan hoor. De uitdrukking ‘cover your ass’ is iets dat ik zeker wel voor mijn leven heb meegenomen uit die periode. Wat er ook gebeurt, ik zorgde dat elke gebeurtenis vast werd gelegd middels foto of film. Dan ben je altijd ingedekt. Daar hoorde ook zeker een dashcam bij.”

Gezondheidsproblemen binnen zijn familie brachten Norbert terug in Nederland. Hij werd mantelzorger en kwam later in contact met Frank Huijnk. Derksen: “Frank wist inmiddels wat ik kon, en ik zag tevens welke mooie ontwikkeling A12 Personeelsdiensten doormaakte. We waren er snel uit en momenteel rijd ik met veel plezier voor dit bedrijf. Ben breed inzetbaar en heb het naar mijn zin.”

Momenteel is Norbert veel aanwezig voor zijn oude moeder en staan zijn avonturen op een laag pitje. In ons gesprek spreekt Norbert af en toe met Amerikaanse/Canadese zinnen of woorden die hij zich zo eigen heeft gemaakt dat ze er zo uit floepen. Hij besluit ons gesprek met de fraaie quote:

“To care for those who once cared for us is one of the highest honors in life”…..

Maurice Doppen, voorheen onder meer popjournalist en regionaal accountmanager media-sales, is projectmatig interviewer bij Opiniepijlers, zij-instroom vrachtwagenchauffeur, en redacteur voor A12. Hij schrijft vanaf 2022 maandelijks columns met personeel van de intermediair in personeelsdiensten uit Duiven. 

Patrick Turkenburg is sinds 2021 bijna full-time verbonden aan A12 als rij-instructeur. Het woord ’bijna’ komt gewoon door het feit dat Patrick nog een dag in de week op een trailer rijdt voor Eimers Logistiek. Daar werkte hij al 1 dag in de week voordat hij bij A12 kwam maar hij vindt het prettig om wekelijks nog een ritje te doen. ”Om mijn hoofd leeg te maken”, stelt Patrick, een no nonsense Rotterdammer die met passie vertelt over zijn werk en inmiddels in Westervoort woonachtig is.

Hij heeft zelf jaren full-time achter het stuur gezeten bij onder meer Maat in Alblasserdam. Turkenburg: “Op de kraanwagen, waarmee ik door Europa reed. Heb alle rijbewijzen dus ben allround inzetbaar zal ik maar zeggen. De liefde bracht me op een goed moment richting het Oosten en toen ben ik bij Smits opleidingen gaan werken. Zij zochten vrachtauto chauffeurs die omgeschoold wilden worden tot rij-instructeur. Omdat ik het zelf rijden begon te missen ben ik een dag in de week bij Eimers Logistiek gaan rijden. Bij Eimers vroeg ik na verloop van tijd of er niet een soort van dubbelfunctie voor mij was. Toen kreeg ik de reactie ‘Niet bij mij maar ik weet wel iemand waar je kunt gaan praten’. Dat was dus Frank Huijink (eigenaar A12). Hij had ambities om de rijschool te laten groeien voor eigen mensen. Geen spijt van mijn keuze maar zoals gezegd vond en vind ik het zelf rijden nog steeds hartstikke mooi om te doen, dus toen hebben we afgesproken dat ik die dag per week voor Eimers zou blijven rijden”.

Op de vraag of A12 opleidingen het goed doet ten opzichte van het landelijke gemiddelde grijpt Patrick zijn telefoon om de exacte cijfers er bij te pakken. Patrick: “We staan er goed op bij de mannen van het CBR. Ons wagenpark is goed in orde maar onze opleiders idem dito. Het landelijke gemiddelde voor het slagingspercentage CE ligt op 60% bij de eerste keer. Bij ons ligt dit op 86%. Dat zegt wel wat toch? We doen het wat anders dan de gemiddelde rijschoolhouder. We plannen bijvoorbeeld rijblokken in van 3 uur of meer. Kandidaten worden zo beter voorbereid. Het duurt bij een vrachtwagen allemaal wat langer. Bijvoorbeeld alleen al het instellen van een stoel, de taccograaf, de snelheid etc. Kandidaten gaan zich sneller ontwikkelen door langere blokken. Dan vinden wij maar gelukkig vinden onze leerlingen dat zelf ook. “

Dit jaar is er een tweede vrachtwagen bij gekomen bij A12 Opleidingen in verband met de uitbreiding van aanvragen. Patrick “Met collega’s Henri, Ron en Raymond doen we de bezetting op de twee vrachtwagens. Wendy en Diana zorgen voor lessen in de personenauto, een uitbreiding die dit jaar ook zijn beslag heeft gekregen”.

De lestak A12 Opleidingen is destijds gestart met code 95 opleidingen voor eigen mensen. Na de aanschaf van de eerste vrachtauto ontwikkelden we meer mogelijkheden om beroepschauffeurs op te leiden en kwamen er ook aanvragen van klanten binnen.

Patrick geeft aan dat hij als instructeur ‘direct’ is in zijn manier van werken met leerlingen. Turkenberg: ”Als er zaken niet goed gaan zeg ik het direct, niet aan het einde van de les, daar heeft een leerling niets aan. Benoem ook juist de goede dingen die ik zie en de progressie die ze maken. Pas me aan bij niveau van leerlingen. Laatst is er een kandidaat geslaagd waar ik de dag voor het examen mee naar Limburg ben geweest. Stonden we om 12.00 uur op de Cauberg. Was een lang blok van 8 uur maar voelde dat dit voor die kandidaat de juiste keus was. En nogmaals, onze cijfers liegen niet…..”.

Maurice Doppen, voorheen onder meer popjournalist en regionaal accountmanager media-sales, is projectmatig interviewer bij Opiniepijlers, zij-instroom vrachtwagen chauffeur en redacteur voor A12. Hij schrijft vanaf 2022 maandelijks columns met personeel van de intermediair in personeelsdiensten uit Duiven.

Bekijk onze Aftermovie! Wij zijn nog aan het nagenieten van deze geslaagde dag. We willen iedereen bedanken voor de grote opkomst en deelname aan de activiteiten! De geweldige aftermovie is te danken aan filmmaker en fotograaf Koen Horn.

In Grieth (Dld), over de Emmerikse Rijnbrug links af richting Kalkar, tref ik Piet Kramer op donderdagvond voor een ‘termin’. Piet is geboren in het Nederlandse Urk maar woont inmiddels al zo’n 10 jaar in Duitsland. Zijn taal is Nederlands/Duits. Een beetje een mengelmoesje. Zijn moeder is Nederlands en zijn (stief)vader Dennis Herentrey is Duits. Zowel Piet als Dennis werken bij A12 Personeelsdiensten. Piet is de jongste telg van het hele stel bij A12 Personeelsdiensten. En nooit te bang om zijn handen uit de mouwen te steken.

Piet Kramer: “Dennis heeft mij binnen gebracht bij A12 in Duiven. Heb al voor diverse bedrijven gewerkt in de grensstreek. Moet wel een beetje op fietsafstand zijn voor mij maar dat gaat goed. In Duiven weten ze dat ze op me kunnen rekenen en zij doen hun best om binnen een bepaalde straal werk te vinden. Dat gaat goed hoor. Ben ook niet te beroerd om in de nacht te werken in ploegendienst samen met een paar Poolse jongens als collegae. Alleen dinsdag en donderdag lukt niet in verband met trainingen voor mijn voetbal elftal. Ik speel bij 1. F.C. Bocholt in het hoogste junioren elftal onder 18 jaar en sta voorgesorteerd om door te stromen naar het eerste team dat speelt in Regionalliga West (vergelijkbaar met Keuken Kampioen Divisie in Nederland, M.D.). Wil alle opties graag open houden dus mag geen training overslaan. Dat weten ze bij A12 op de planning en ze houden hier rekening mee“.

Piet speelt Links Buiten en is reeds een paar keer van club veranderd. Bij de junioren van 1.F.C. Kleve boterde het niet tussen hem en de trainer en toen waren ze er in Bocholt als de kippen bij om Piet te interesseren en over te laten stappen. Inclusief pendelbus verbinding voor talentvolle spelers. Piet is bezig zijn rijbewijs te halen in Duitsland. Dan heeft hij meer mogelijkheden qua werk en ook qua voetbal.

Kramer: “Dat rijden kan ik al hoor. Alleen het papiertje nog even en dan door. Heb ook al diverse klussen gedaan voor A12 zowel in Duitsland als in Nederland met een Dumper. Daar kan ik goed mee uit de voeten. Wil ook kraanmachinist diploma halen, dat wil ik doen zodra ik mijn rijbewijs heb en wellicht daarna nog wat meer voor groot transport. Doe met Dennis samen nog wel eens een klus in straatwerk in de meest brede zin. Heb wel ambitie om in de toekomst ‘bauleiter’ of hoe zeggen jullie dat eh….. uitvoerder gww te worden.  Maar voorlopig nog even niet, want ik wil kijken hoe mijn voetballoopbaan verder gaat. Ben nog jong”.

Piet ontwikkelt zich dus op diverse terreinen binnen een netwerk van allemaal Duitse vrienden. Zijn taal is voor 80% Duits. Wat brengt hem dan toch bij een Nederlandse werkgever?

Piet: “Ach dat komt eigenlijk omdat ik gewoon mee ging met Dennis en met die mannen van de planning voel ik wel een klik, we doen allebei wat we beloven dus heb nog geen enkele reden om hier in Duitsland te gaan rondneuzen. En naast voetballen heb ik nog een leuke hobby, vissen. Doe ik ook samen met Dennis in het Millingen aan de Rijn net over de grens, vissen met zo’n tentje en bier en barbecue. De Nederlandse vergunningen zijn aantrekkelijker en mijn moeder is onze cateraar want haar roots liggen in Millingen aan de Rijn”.

Maurice Doppen, voorheen onder meer popjournalist en regionaal accountmanager media-sales, is projectmatig interviewer bij Opiniepijlers, zij-instroom vrachtwagen chauffeur en redacteur voor A12. Hij schrijft vanaf 2022 maandelijks columns met personeel van de intermediair in personeelsdiensten uit Duiven.

Van deze man heeft deze zij-instroom distributie chauffeur bij A12 veel hulp en ondersteuning gekregen. Hij was in mijn begintijd nog wel eens vraagbaak als zich een kleine issue onderweg voordeed. Had altijd de juiste antwoorden paraat. Ik heb het hier over Leo van Wijngaarden. Rotterdammer van oorsprong, maar al jaren gelukkig in Doetinchem met partner Ida.

Leo’s loopbaan begint in de bouw. Zijn vader had een aannemersbedrijf samen met een paar broers. Leo: “Ik wilde eigenlijk automonteur worden want daar lag mijn passie maar met de paplepel ingegoten riep mijn vader dus geregeld ‘wordt maar timmerman’ jongen. Altijd werk. Na mijn diploma werd het beter geacht om het ‘vak’ goed te leren bij een paar vreemde ogen zal ik maar ff zeggen. Ook wilden ze natuurlijk voorkomen dat iedere junior automatisch het familiebedrijf invloeide. Kwam bij een aannemer in de buurt van Rotterdam te werken die veel in ruw- en betonbouw deed. Hij had ook twee vrachtwagens lopen met keeper en kraan er op. Mooi spul voor mij. Dat triggerde me om mijn groot rijbewijs te gaan halen. Dat wilde ik ook”.

Van Wijngaarden haalt zijn rijbewijzen in korte tijd en klimt op een van de auto’s. Eentje met een knijper bovenop. Paar jaar gewerkt totdat in de jaren ’80 de crisis toeslaat en hij zonder werk komt te zitten.

Leo: “Ik had toen een buurman in Capelle aan den IJssel. Hij reed taxi op zo’n busje voor mensen met een beperking. In totaal reden er zo’n 150 van die busjes in die regio. Of dat wellicht iets voor mij was? Begin maar met mijn ritten over te nemen als ik op vakantie ben. Toen ik bij dat bedrijf binnen was zag ik dat er naast de busjes ook 5 touringcarbussen op pad werden gestuurd dus toen was het al gauw appeltje/eitje. Begon toen als derde chauffeur op een touringcar rit naar Spanje en toen ging er zeg maar een wereld voor me open. In de zomer reden we pendels naar Spanje. In de winter reden we naar Oostenrijk en Frankrijk en tussendoor tourritten in Nederland. Mooie tijd gehad en je bouwt vriendschappen voor het leven op met je maten waar je vaak de pendels mee doet. Je wisselt elkaar af en bent op elkaar aangewezen. Ook in de vrije tijd die je bijvoorbeeld in Spanje kreeg. We hebben nog steeds contact met elkaar. Er komen over twee weken weer twee maten hier barbecue-tje doen. Zoeken elkaar nog steeds een paar keer per jaar op.”

Van Wijngaarden vertelt over spannende situaties onderweg met sneeuw en smalle straatjes in Spanje maar ook over mooie activiteiten die ze er soms even bij deden zoals bijvoorbeeld voor een Spaanse hotelier waar hij regelmatig kwam. Liet hij in Nederland bijvoorbeeld 50 haringen in vacuüm trekken. Was daar een soort van delicatesse.

Na een kleine 25 jaar vindt Leo het mooi geweest. Hoewel het werk leuk en afwisselend was staat zijn sociale leven op een soort waakvlam. Het werd tijd voor meer regelmaat en die vindt Leo in Apeldoorn. Bij het openbaar stadvervoersbedrijf van Apeldoorn.

Leo: “Half jaartje Apeldoorn gestuurd en daarna volgen Middelkoop transport in Duiven, Setax busvervoer en Gelderse linnen service in Doetinchem. Ik was inmiddels in Doetinchem woonachtig dus mijn wortels had ik hier in de grond gestopt. Laatstgenoemde bedrijf ging failliet dus toen mocht ik weer even een pas op de plaats maken. Kwam op een goed moment in gesprek bij A12 Personeelsdiensten en werd van hot naar her gestuurd. Simone Tang stelde op goed moment, we moeten Leo onderbrengen bij Rensa als een soort vaste chauffeur. En dat is momenteel nog steeds mijn status. Bevalt goed van beide kanten. Werkte aanvankelijk de hele week maar ben nu zo’n drie dagen per week beschikbaar. Moet er een dag worden geschoven dan doen we dat in goed overleg met planning jongens van A12. We helpen elkaar waar nodig. Ondanks dat ik de 65 jaar heb aangetikt stuur ik graag nog even door op deze manier.

Maurice Doppen, voorheen onder meer popjournalist en regionaal accountmanager media-sales, is projectmatig interviewer bij Opiniepijlers, zij-instroom vrachtwagen chauffeur en redacteur voor A12. Hij schrijft vanaf 2022 maandelijks columns met personeel van de intermediair in personeelsdiensten uit Duiven.

Ze zeggen wel eens,’ hij ziet er nog goed uit voor zijn leeftijd……’. Dat geldt zeker ook voor de in Zevenaar woonachtige Cees van Beerschoten. Een kwieke man van bijna 74 jaar, die op 68-jarige leeftijd zijn vrachtwagenrijbewijzen heeft gehaald, gewoon omdat hij zin had in een nieuw avontuur en vanwege het feit dat hij er vroeger geen ruimte voor kreeg.

Cees is opa van drie kleinkinderen waar hij een a twee dagen per week mee bezet is. Daarnaast is hij vrijwilliger bij de buurtbus in de Liemers voor de kleinere plaatsen zoals Lobith en Pannerden waar een grote bus niet rendabel meer is. Hij is ook vrijwilliger bij het filmhuis in Zevenaar. Last but not least stuurt Cees met veel plezier twee dagen per week voor A12 Personeelsdiensten bij verschillende opdrachtgevers. Zowel op bakwagens als trailers. Cees is van alle markten thuis.

Hij startte zijn loopbaan na de middelbare school op de detailhandelsschool, aanvankelijk om detaillist te worden, maar dat pakte anders uit. Cees startte bij Albert Heijn, stroomde door via een tip naar Duitsland om assistent inkoopleider te worden bij Neckermann Frankfurt, een groot postorder bedrijf in heren en kinderkleding. Na zo’n twee jaar ging Cees werken bij Heidemann Hosen Bocholt in de binnendienst met supervisie over verkoop Nederland.

Van Beerschoten: “Daar kwam ik er op een goed moment achter dat ik toch een leven in de buitendienst ambieerde en werd handelsreiziger in bont en leren jassen met als reisgebied Zuid Duitsland. Hard werken, maar leuk, collecties mee in de auto. Op maandag weg en op vrijdag weer terug. Na een aantal jaren stopte het bedrijf met productie en verkoop en ben ik in de buitendienst gestart bij Polydaun in Zevenaar om dekbedden en overtrekken te verkopen. Was eind jaren ’70. De meeste mensen sliepen nog onder dekens en deze nieuwe markt groeide explosief. Uit Polydaun is later Nomad Zevenaar ontstaan. Een bedrijf die op een mooie manier lichtgewichte vezels nog kleiner kon comprimeren en daar een mooie marktpositie in slaapzakken, rugzakken, tenten en kleding mee heeft opgebouwd. Ik ben van buitendienst naar marketing manager doorgegroeid en later was ik exportmanager en verantwoordelijk voor de buitenlandse markt van Nomad. Deze functie heb ik uitgeoefend tot mijn 68e.”

Cees ging met pensioen en kwam er toen achter dat hij zijn hele leven zijn jeugddroom niet had ingevuld…. Trucker worden! Hij dacht: ‘beter laat dan nooit’, dus hij ging lessen en haalde achtereenvolgens zijn C, zijn CE en Code 95. “Het zat zo, mijn moeder heeft mijn vroege truckerwens nooit gestimuleerd. Haar vader (mijn opa) was trucker en zij zag vooral de nadelen zoals vaak vuile handen en onregelmatige diensten. Ik reed wel eens ritjes met Opa mee. Daar is destijds de kiem gezet en toen ik tijd kreeg dacht ik, ach, waarom niet nu……”.

Van Beerschoten fietste in zijn dagen als pensionado wel eens door de Liemers en zag borden met ‘collega’s gevraagd’ met A12 Personeelsdiensten erop. “ik ben naar Duiven gereden en van Shu Fun Tang kreeg ik te horen dat zodra ik mijn rijbewijs had ik me maar zou melden en dat ze dan werk voor me zouden regelen. Zo ben ik in 2019 gestart. Ik geef aan welke dagen ik beschikbaar ben en soms doe ik eens een dag extra na goed overleg. Het contact met Duiven verloopt prettig en we (mijn vrouw ook) zijn zeer te spreken over de attenties die ons ten deel vallen door het jaar heen van de werkgevers kant. Heel leuk hoe ze met hun personeel om gaan. Categorie kleine moeite groot gebaar, maar ze doen het toch maar.”

Cees rijdt op alles wat maar nodig is, en stiekum vindt hij zo’n grote trailer wel erg leuk om mee op pad te gaan. ”Kijk, het begint al dat je om binnen te komen 3 trapjes op gaat. Die hoogte! Krijg ik nog steeds een kick van, en dan lekker je ding doen door heel Nederland. Ik kom nog iedere dag plaatsnamen tegen waar ik nog nooit van mijn leven van gehoord heb. Enneh…… stoppen? Ben je gek, ben toch net pas begonnen!”

Maurice Doppen, voorheen onder meer popjournalist en regionaal accountmanager media-sales, is projectmatig interviewer bij Opiniepijlers, zij-instroom vrachtwagen chauffeur en redacteur voor A12. Hij schrijft vanaf 2022 maandelijks columns met personeel van de intermediair in personeelsdiensten uit Duiven.

Rudi was tot voor kort mede directeur-eigenaar van wasserij Bielheimerbeek in Varsseveld. Hij maakte van zijn beroep zijn hobby, werkte dag en nacht om het bedrijf dat zijn oorsprong had aan de Bielheimerbeek in Gaanderen te professionaliseren. Afgelopen jaar is het bedrijf in andere handen over gegaan omdat er een klant en tevens koper op zijn pad kwam. En toen kwam Rudi thuis te zitten. Ging met zijn hond wandelen en koffie drinken en weer met de hond wandelen en maakte vervolgens een afspraak met Frank Huijink, de eigenaar en oprichter van A12 Personeelsdiensten. De mannen kenden elkaar al, hadden voorheen een zakelijke relatie, alleen zijn nu de rollen omgedraaid.

Rudi Beran: “We hadden bij onze wasserij wel eens inhuur personeel via Frank zijn A12 mensen. Zowel op gebied van productiewerk als chauffeurs. Dat beviel prima. De verkoop van onze wasserij kwam op het laatste moment in een stroomversnelling en ineens kom je thuis te zitten. Voelde wel gek. In het begin denk je, ‘dat is mooi’. Je bent 56 en kunt van het leven gaan genieten maar ik was helemaal niet gewend om de hele dag niks te doen en geen doel te hebben. Dus belde ik Frank, of hij tijd had voor een kop koffie, denk dat we maar eens moeten praten.”

En dat was de start van een nieuw samenwerkingsverband bij A12 Personeelsdiensten. Bij de Bielheimerbeek was een klein wagenparkje van 3 bakwagens, 2 City-opleggers en 4 bussen. Als de nood aan de man was dan klom Rudi er zelf op. Dus zijn rijbewijzen waren op orde. Sinds twee maanden rijdt Rudi verschillende ritten voor diverse opdrachtgevers via A12 van groenten trailers tot diepvries vervoer. En het bevalt hem prima.

“Moest in het begin wel ff wennen hoor. Was toch helemaal niet gewend om van die CMR documenten in te vullen en iedere vrachtwagen is weer anders, dus moest mezelf wel weer opnieuw programmeren zal ik maar zeggen maar het voelt wel goed. Ik geef mijn beschikbaarheid door aan de jongens van de planning bij A12 en dan zie ik wel wat er komt. En wil alles nog steeds goed doen. Zo zit ik in elkaar, afspraak is afspraak, zo ben ik opgevoed. Kom ik 2 minuten later aan dan gepland dan bel ik de klant dat ik wat verlaat ben. Zo heb ik mijn hele leven gewerkt en daar verander ik niks in.”

Rudi vertelt kort de geschiedenis van het familiebedrijf Bielheimerbeek. Zijn Opa startte het bedrijf in 1934 aan de Rijksweg in Gaanderen, waar nu de Laminaatloods is gevestigd. Vroeger was de wasserij gericht op zeg maar de particulieren en gezondheidszorg. Zijn vader nam het bedrijf over en toen werd er al veel horeca en aanverwante bedrijfsgroepen toegevoegd. Onder Rudi en zijn latere compagnon werd het bedrijf in Varsseveld verrijkt met levering aan industrie door zeg maar heel Nederland en Duitsland.

Rudi hierover: “In Gaanderen konden op een gegeven moment de deuren niet meer dicht. En van de gemeente mochten we niet uitbreiden. Dus toen ging het spel op de wagen. We verhuisden naar de Guldenweg in Varsseveld gingen verder professionaliseren in veiligheidskleding, investeerden in automatisering. We schreven onze eigen wasprocessen om een beter resultaat te behalen. Bedrijven als Kramp in Varsseveld kwamen bij ons op de lijn en ons netwerk werd groter met dito wagenpark en mensen. Het was een soort hobby die uit de hand is gelopen. We werkten veel en hard maar het was onze passie. Op een goed moment kwam er een topklant uit Duitsland voor bedrijfskleding. Ze wilden een grote order plaatsen en volgen binnen ons bedrijf. Hebben we ja tegen gezegd en tijdens een van de gesprekken hebben we gezegd ‘je kunt ons wel kopen’. Dat is later realiteit geworden vandaar dat ik nu vanuit een andere rol bij Frank Huijink aan tafel kwam. Ik vind het hartstikke leuk om te doen want ik verveelde me dus al snel. Heb altijd 6 dagen in de week gewerkt en dan val je dus in een soort van gat, en dat vond ik best moeilijk om mee om te gaan.”

Rudi volgt voor collega’s in de wasserijbranche nog wel eens wat processen, op projectbasis. Hij heeft in de loop der jaren veel expertise opgebouwd. Zijn kennis is gewild. Daarnaast heeft hij een ander huis gekocht, dat wordt verbouwd en gaat een beetje tijd inzitten. Verder is hij beschikbaar voor A12 en dat levert aan twee kanten tevreden gezichten op.

Maurice Doppen, voorheen onder meer popjournalist en regionaal accountmanager media-sales, is projectmatig interviewer bij Opiniepijlers, zij-instroom vrachtwagen chauffeur en redacteur voor A12. Hij schrijft vanaf 2022 maandelijks columns met personeel van de intermediair in personeelsdiensten uit Duiven.

In gesprek met Pim Loman ervaar je de gedrevenheid van een trucker die niet op een uurtje meer of minder kijkt. Sterker nog, Pim geeft de voorkeur aan lange dagen die ook nog eens lekker afwisselend van karakter zijn. Als de planning ergens een probleem heeft dan lost hij het voor A12 op. Zo is Pim. Kan ook in het weekend of een nachtritje zijn. Pim klaart zijn klus want hij heeft het naar zijn zin bij A12 Personeelsdiensten, zo blijkt al na twee minuten.

Loman is al tien jaar chauffeur. Na zijn A.O.C.-Oost opleiding ging Pim in Almelo naar de R.O.C. – transport opleiding met stages bij bedrijven in de regio Overijssel. Daarna ging hij aan de slag bij transportbedrijven die zich bezig hielden met veetransporten. Sinds 2021 is hij fulltime aan het werk bij A12 Personeelsdiensten.

Pim: “Veel geleerd in brede zin. Zowel meubels, stukgoed als veetransporten gedaan. Bij het veetransport heb ik tevens een stuk planning gedaan, dus ben breed inzetbaar geworden. Wat ik prettig vind is dat er veel variatie in mijn werk zit, dat ik niet iedere keer hetzelfde rondje om de kerk moet rijden. Ik pas me van nature snel aan en maak makkelijk contact met een opdrachtgever. A12 heeft er geen enkel probleem mee om mij naar een nieuwe transporteur of opdrachtgever te sturen. Ik ben met twee verschillende collega’s een dag op pad gegaan met wat tekst en uitleg en heb toen rustig mijn eigen ritten opgepakt. Na korte tijd leerde ik via planner Sven Groot Wassink een tiental bedrijven kennen waar ik afwisselend werd ingezet. Varieerde van bakwagen tot trailer. Dit doe ik nog steeds en bevalt goed. Mijn ambitie is om op korte termijn ook te gaan lessen om de langste zware voertuigen(LZV) te mogen rijden. Hiervoor is een certificaat nodig die ik ook bij A12 Personeelsdiensten wil gaan halen. Heb hier al over gesproken met instructeur Patrick Turkenburg. Is fijn bij dit Duivense bedrijf, alles is in huis. Ik droom er stiekem wel eens van om in de toekomst zelf ooit rijinstructeur te worden. Maar alles op zijn tijd. Ben nog jong en wil eerst nog wat meer ervaring opdoen in de ruime zin van het woord.”

Pim geeft aan dat hij tevreden is met de manier waarop hij wordt ingezet door A12. Daar geeft hij ook zijn loyaliteit voor terug. “Doordat je voor veel verschillende opdrachtgevers werkt kan het voorkomen dat je wel eens rechtstreeks wordt gevraagd om voor een bedrijf te komen werken. Er is een schaarste aan chauffeurs, zeker in de huidige tijd en nog meer aan chauffeurs die alles kunnen rijden. Die rechtstreekse voorstellen sla ik af omdat ik veel terug krijg van mijn collega’s in Duiven. Ze staan me bij met vragen op gebied van secundaire arbeidszaken en bedienen me echt naar mijn behoefte. Is een win/win situatie. En bovenal is de sfeer heel prettig.”

Omdat Pim inmiddels al veel expertise heeft opgedaan bij bedrijven waar A12 voor werkt is hij in korte tijd belangrijk geworden voor de Duivense Intermediair. Loman: “Ik vind het ook leuk om nieuwe chauffeurs in te werken en wegwijs te maken binnen een bepaald bedrijf. Neem soms indien de behoefte er is wat extra tijd voor uitleg met betrekking tot achteruit inparkeren of iets dergelijks. Kun je een collega van wat handige tips voorzien. Het is fijn iemand te helpen in deze, heb ik zelf in het verleden ook baat bij gehad. Chauffeurs onder elkaar, appeltje/eitje toch? “

Maurice Doppen, voorheen onder meer popjournalist en regionaal accountmanager media-sales, is projectmatig interviewer bij Opiniepijlers, zij-instroom vrachtwagen chauffeur en redacteur voor A12. Hij schrijft vanaf 2022 maandelijks columns met personeel van de intermediair in personeelsdiensten uit Duiven.

Mijn eerste contact met Miranda van der Zalm had ik bij het tankstation in Doetinchem. We reden allebei met een bakwagen van Rensa en maakten tijdens het aftanken een praatje. Het werd me snel duidelijk dat Miranda een zij-instroomster is die op adem kwam vanuit een drukke baan waarbij je 24/7 ‘aan’ staat. Aangezien ik maandelijks een column schrijf vroeg ik of ze haar verhaal een keer wilde doen.

Miranda en haar man hebben samen een passie voor rijden, en met name bijzondere 4 x 4 vrachtwagens waarmee je op de meest onherbergzame plekken kunt komen. In 2010 haalt ze haar C rijbewijs met als doel om samen met haar man een ‘sabbatical’ wereldreis te maken. Daar gaat een en ander aan vooraf qua voorbereiding. Miranda: “In 2014 zijn we uiteindelijk gegaan. Je zegt allebei je baan op, gaat anticiperen op het feit dat je baan er wellicht niet meer is als je terugkomt en je moet je voorbereiden op een heel bijzondere reis met alle consequenties. Wij hebben dus een passie voor terrein rijden in gebieden waar normaliter geen toeristen komen. Samen kochten we een MAN Casco vrachtauto in IJsland, stelden zelf de bak samen met alles wat wij dachten nodig te hebben.”

Tijdens hun reis kwamen ze in veel landen die onderdeel uitmaken van de De Zijderoute, zoals Oezbekistan, Kirgizië en Mongolië. Een fascinerende ervaring. Bij terugkomst kan Miranda gelukkig weer aan de slag bij haar oude werkgever, een grote vermogensbeheerder in vastgoed met een vestiging aan de Amsterdamse Zuidas. Ze heeft diverse functies bekleed binnen deze organisatie, van teamleider asset management tot strategisch manager vastgoed met een waarde van vijf miljard. Ze haalde in de tussentijd haar ‘Master Real Estate’ aan de TU in Eindhoven. Na terugkomst van de wereldreis ging ze weer aan het werk voor de vermogensbeheerder in vastgoed, maar in 2021 volgt een reorganisatie waarbij haar functie komt te vervallen. En toen kwam ze in de situatie terecht, wat nu? Ze zou in de hectische vastgoedwereld kunnen blijven maar koos er voor haar passie voor ‘groot rijden’ te volgen. Omdat ze haar C rijbewijs inmiddels had gehaald is ze gaan zoeken naar een bedrijf die in chauffeursdiensten sterk is. En kwam toen al zoekende bij Joey Lenting van A12 Personeelsdiensten terecht.

“De sympathieke Joey vertelde me wat er van me verwacht werd en ik raakte enthousiast en ben begonnen bij A12. Met veel plezier werk ik voor diverse transportbedrijven in regio Gelderland. Ik heb inmiddels de nodige ervaring opgedaan. Afgelopen jaar heb ik tevens mijn CE gehaald bij Patrick Turkenburg, rijinstructeur bij A12. Dus ben ik momenteel multifunctioneel inzetbaar. Het mooie van dit werk is dat ik mijn hoofd leeg heb, en dat voelt heerlijk hoor. In mijn vorige banen hield mijn hoofd nooit op. Ook in avonduren of weekenden was je met je werk bezig, dacht altijd in kansen en bedreigingen, was ‘part off the job’ zal ik maar zeggen. Die pet heb ik nu dus niet meer op en dat is fijn. Begrijp me goed, ik heb veel voldoening gehad in mijn vorige banen maar het voelt nu echt goed om iets heel anders te doen. Wat ik al eerder aangaf, ik heb iets met rijden in de brede zin. Daar kan ik me nu in uitleven.”

Miranda is blij met de persoonlijke benadering bij A12. “Ik kan goede afspraken maken met ze. Meestal ga ik even naar ze toe om een planningsgesprek te voeren. Ik stel me ook flexibel op en help ze uit de problemen als ik dat kan. Daarnaast ben ik vrijwilliger geworden op de Dierenambulance, iets goeds doen met een maatschappelijke verantwoordelijkheid past ook wel bij me.”

Maurice Doppen, voorheen onder meer popjournalist en regionaal accountmanager media-sales, is projectmatig interviewer bij Opiniepijlers, zij-instroom vrachtwagen chauffeur en redacteur voor A12. Hij schrijft vanaf 2022 maandelijks columns met personeel van de intermediair in personeelsdiensten uit Duiven.

Frank Roelofs, type hart op de tong en hondstrouwe all-round chauffeur, heeft 12 jaar gewerkt voor A12 Personeelsdiensten. Hij heeft zich dag en nacht ingezet voor alle mogelijke ritten die maar nodig waren binnen de portefeuille van de Duivense Intermediair maar afgelopen jaar heeft Frank een vaste baan bij Van Dalen in Huissen geaccepteerd.

Roelofs: “Heb met een gevoel van weemoed afscheid genomen. Helaas. Ik heb een hele mooie tijd gehad bij team A12. Eigenlijk ben ik bij Frank Huijink begonnen toen A12 begon te groeien zal ik maar zeggen. Frank had chauffeurs nodig die diverse disciplines beheersten. Enneh, nou ja, zonder mezelf op de borst te willen kloppen, maar zo iemand was ik. Ik had al diverse banen gehad in de transportwereld. De ene baan met meer tevredenheid dan de andere en toen ben ik eens gaan praten met Frank in Babberich. Hij had een advertentie staan voor een all-round chauffeur.”

Frank en Frank bleken al snel een wederzijdse klik met elkaar te hebben. Frank Huijink reed zelf nog op diverse ritten maar deed de planning onderweg, in de avonduren en ook in het weekend. Zo kwam er eens een ritaanvraag in de tanktransport, die niet iedereen wilde en kon rijden, maar Frank Roelofs vond dat juist mooi om te doen. De uren waren grillig en sommige dagen waren lang, maar het voelde goed! Frank werd zoals ze dat bij A12 personeelsdiensten noemen een ‘Springer’. Dat is een chauffeur die verschillende disciplines beheerst en zodoende bij diverse opdrachtgevers hulp kan bieden en ingezet kan worden.

“Het kon dus voorkomen dat ik op vrijdagavond door Frank werd gebeld of ik nog ff een (frees) asfaltrit voor een wegenbouwbedrijf wilde rijden die dan kon doorlopen tot de volgende ochtend. Dan was het voor mij even een paar uur rusten zodat ik zaterdagavond weer aan de bak kon gaan tot de klus klaar was. Of er was ineens een oproep van een groot oliebedrijf in Gelderland omdat er iemand was uitgevallen, ziek, wat dan ook en dan was deze jongen nooit te beroerd om na een paar uurtjes weer op zo’n trailer te stappen en gas op de lolly te zetten. Iemand moet het toch doen en ik kon het toen allemaal opbrengen. Verdienste was goed, de sfeer was top, en voelde dito waardering”, aldus Roelofs.

Frank Roelofs komt van oorsprong uit Doornenburg. In die tijd was er vaak trammelant tijdens het uitgaan. Daarom ging Frank vaak stappen aan de andere kant van het water waar hij zijn vrouw ontmoette uit Pannerden. Hij ging na de MAVO naar de MTS, maakte de laatste opleiding niet helemaal af en ging aan de slag bij een tankstation in Nijmegen. Daarna werkte hij in de logistiek voor Gazelle fietsen in Oosterhout en is vervolgens gaan rijden op de vrachtwagen. In de tussentijd had hij alle rijbewijzen verzameld. Bakwagens, kiepwagens, trailers, LVZ, combi’s, kortom er is geen vrachtwagen die Frank niet van binnen en van buiten kent.

Roelofs: “Voor ik bij A12 kwam had ik dus al veel werkgevers gehad met zowel positieve als negatieve ervaringen. En toen kwam Frank Huijink op mijn pad. We hadden een soort niet lullen maar poetsen mentaliteit en werkten dus soms zeven dagen in de week als het nodig was. En successen werden gevierd. De samenhang was groot en goed. Frank Huijink had bij Kuster in Babberich twee van die kleine kantoorruimtes, dat was het. Ik heb het een en ander zien groeien en heb er mijn bijdrage aan geleverd. Nu ben ik weg maar we hebben nog wel een afspraak staan om samen een hapje te gaan eten. Door de voordeur ben ik naar buiten gegaan en we hebben elkaar bedankt voor een mooie tijd. Dubbel gevoel. Er is een band ontstaan die niet ineens stopt omdat ik het qua werk iets rustiger aan ga doen”.

Frank heeft in de loop van de jaren het wagenpark ook zien veranderen. De huidige moderne vrachtwagens kunnen net als moderne personenauto’s al automatisch remmen en signaleren waardoor de chauffeur zijn rijstijl moet aanpassen aan de auto.

Roelofs: “Daar ben ik niet zo gelukkig mee hoor. Ben meer ouderwetse chauffeur. Kom ook nog uit de tijd dat ik het stratenboek met plattegrond van alle dorpjes in Nederland naast me had liggen. Mijn oriëntatie is daardoor denk ik beter ontwikkeld dan bij de jongere chauffeurs die nu uitsluitend op navigatie kunnen rijden. En wat betreft merken en kwaliteit kan ik rustig stellen dat Volvo de absolute top is in de truckwereld. Heb overal op gereden maar dat merk biedt de meeste kwaliteit. Don’t worry, heb geen aandelen of zo, maar dat is gewoon mijn mening. Met een straatlengte winnen ze het van andere merken.”

Maurice Doppen, voorheen onder meer popjournalist en regionaal accountmanager media-sales, is projectmatig interviewer bij Opiniepijlers, zij-instroom vrachtwagen chauffeur en redacteur voor A12. Hij schrijft vanaf 2022 maandelijks columns met personeel van de intermediair in personeelsdiensten uit Duiven.