In gesprek met Norbert Derksen op een meekijkroute voor Bribus keukens wordt al snel duidelijk dat ik te maken heb met een avonturier. Norbert praat vol passie over het beroep van trucker, en hij gooit er nog een schepje bovenop als het gaat over zijn periode van 11 jaar waarin hij reed in Canada en de Verenigde Staten. Met vrachtauto’s waar veel Europese truckers met bewondering naar kijken, met zo’n karakteristieke cabine waar je rechtop in kunt lopen en een comfort dat te vergelijken valt met de inrichting van een luxe camper, zie bijgaande foto’s.

Norbert beschikt over alle rijbewijzen, inclusief motor. Met de motor legde hij met crossvrienden vele kilometers af tussen Noord-Afrika en de Poolcirkel. Ook reed hij met een crossmotor een drietal maanden door Australië. Derksen: “Die crossmotor had ik daar gekocht, 13.000 km dwars door het land gereden en vervolgens de motor weer verkocht. Ja, dat avontuur moet ik soms aangaan. Evenals het backpacken wat ik deed in Zuidoost-Azië, dan tintelt het in mijn hele lijf. Daar ga ik dan erg lekker op. Onderweg zijn is voor mij belangrijker dan het doel”.

Voor Leusink transport in Gaanderen reed Norbert van 1991 tot 2005. Derksen: “Prima baan hoor en veel geleerd, maar ik wist dat er voor mij een soort van verandering moest komen die niet van het ene naar het andere bedrijf zou zijn. In 2005 verhuurde ik mijn huis voor een periode van een jaar. Voor een baan in Canada. Het beviel me daar zo goed dat ik het steeds verlengde. Al met al heb ik 11 jaar via meerdere ‘brokers’ (eigenaar truck en opdrachtgever lading, MD) getourd door Canada en de Verenigde Staten. In Canada krijg je de sleutel van de truck en draag je zelf zorg voor de doorsmeerbeurten, oliewissels en dergelijke zaken. Mijn werkgever belde me af en toe alleen maar op om te vragen of ik nog leefde haha, geweldige tijd! Heb gereden met onder meer ‘International’ en ‘Freightliner’ trucks. Hier woonde ik dan per opdracht een week of twee/drie in, en dan kwam er of een kleine vakantie of weer een nieuwe klus. Geen werk = geen geld. Zo ging dat daar. In de cabine zat zeg maar loopruimte van twee passen tot je bed. Boven mijn bed maakte ik van een stang een rekstok en creëerde zo mijn eigen fitnessruimte. Eigenlijk zien de vrachtwagens daar eruit zoals wij ze vroeger tekenden. In Canada huurde ik een kamer met gebruik van centrale ruimtes waar vriendschappen zijn ontstaan die ze daar ‘friends for life’ noemen.”

Norbert vertelt over de vele vergezichten die hij had als hij dwars door de Verenigde Staten reed met ritten waar je soms gewoon uren niemand zag, maar ook het tegenovergestelde in de big city’s die je natuurlijk ook hebt aan de andere zijde van de Oceaan.

Derksen: “Heb in Canada eens vijf uur met een klapband langs de kant van de weg gestaan zonder hulp. Eruit was geen optie omdat zwarte beren uit hun winterslaap kwamen. Dan heb je de term ‘tijd is geld’ echt niet op je netvlies staan hoor. De uitdrukking ‘cover your ass’ is iets dat ik zeker wel voor mijn leven heb meegenomen uit die periode. Wat er ook gebeurt, ik zorgde dat elke gebeurtenis vast werd gelegd middels foto of film. Dan ben je altijd ingedekt. Daar hoorde ook zeker een dashcam bij.”

Gezondheidsproblemen binnen zijn familie brachten Norbert terug in Nederland. Hij werd mantelzorger en kwam later in contact met Frank Huijnk. Derksen: “Frank wist inmiddels wat ik kon, en ik zag tevens welke mooie ontwikkeling A12 Personeelsdiensten doormaakte. We waren er snel uit en momenteel rijd ik met veel plezier voor dit bedrijf. Ben breed inzetbaar en heb het naar mijn zin.”

Momenteel is Norbert veel aanwezig voor zijn oude moeder en staan zijn avonturen op een laag pitje. In ons gesprek spreekt Norbert af en toe met Amerikaanse/Canadese zinnen of woorden die hij zich zo eigen heeft gemaakt dat ze er zo uit floepen. Hij besluit ons gesprek met de fraaie quote:

“To care for those who once cared for us is one of the highest honors in life”…..

Maurice Doppen, voorheen onder meer popjournalist en regionaal accountmanager media-sales, is projectmatig interviewer bij Opiniepijlers, zij-instroom vrachtwagenchauffeur, en redacteur voor A12. Hij schrijft vanaf 2022 maandelijks columns met personeel van de intermediair in personeelsdiensten uit Duiven. 

Patrick Turkenburg is sinds 2021 bijna full-time verbonden aan A12 als rij-instructeur. Het woord ’bijna’ komt gewoon door het feit dat Patrick nog een dag in de week op een trailer rijdt voor Eimers Logistiek. Daar werkte hij al 1 dag in de week voordat hij bij A12 kwam maar hij vindt het prettig om wekelijks nog een ritje te doen. ”Om mijn hoofd leeg te maken”, stelt Patrick, een no nonsense Rotterdammer die met passie vertelt over zijn werk en inmiddels in Westervoort woonachtig is.

Hij heeft zelf jaren full-time achter het stuur gezeten bij onder meer Maat in Alblasserdam. Turkenburg: “Op de kraanwagen, waarmee ik door Europa reed. Heb alle rijbewijzen dus ben allround inzetbaar zal ik maar zeggen. De liefde bracht me op een goed moment richting het Oosten en toen ben ik bij Smits opleidingen gaan werken. Zij zochten vrachtauto chauffeurs die omgeschoold wilden worden tot rij-instructeur. Omdat ik het zelf rijden begon te missen ben ik een dag in de week bij Eimers Logistiek gaan rijden. Bij Eimers vroeg ik na verloop van tijd of er niet een soort van dubbelfunctie voor mij was. Toen kreeg ik de reactie ‘Niet bij mij maar ik weet wel iemand waar je kunt gaan praten’. Dat was dus Frank Huijink (eigenaar A12). Hij had ambities om de rijschool te laten groeien voor eigen mensen. Geen spijt van mijn keuze maar zoals gezegd vond en vind ik het zelf rijden nog steeds hartstikke mooi om te doen, dus toen hebben we afgesproken dat ik die dag per week voor Eimers zou blijven rijden”.

Op de vraag of A12 opleidingen het goed doet ten opzichte van het landelijke gemiddelde grijpt Patrick zijn telefoon om de exacte cijfers er bij te pakken. Patrick: “We staan er goed op bij de mannen van het CBR. Ons wagenpark is goed in orde maar onze opleiders idem dito. Het landelijke gemiddelde voor het slagingspercentage CE ligt op 60% bij de eerste keer. Bij ons ligt dit op 86%. Dat zegt wel wat toch? We doen het wat anders dan de gemiddelde rijschoolhouder. We plannen bijvoorbeeld rijblokken in van 3 uur of meer. Kandidaten worden zo beter voorbereid. Het duurt bij een vrachtwagen allemaal wat langer. Bijvoorbeeld alleen al het instellen van een stoel, de taccograaf, de snelheid etc. Kandidaten gaan zich sneller ontwikkelen door langere blokken. Dan vinden wij maar gelukkig vinden onze leerlingen dat zelf ook. “

Dit jaar is er een tweede vrachtwagen bij gekomen bij A12 Opleidingen in verband met de uitbreiding van aanvragen. Patrick “Met collega’s Henri, Ron en Raymond doen we de bezetting op de twee vrachtwagens. Wendy en Diana zorgen voor lessen in de personenauto, een uitbreiding die dit jaar ook zijn beslag heeft gekregen”.

De lestak A12 Opleidingen is destijds gestart met code 95 opleidingen voor eigen mensen. Na de aanschaf van de eerste vrachtauto ontwikkelden we meer mogelijkheden om beroepschauffeurs op te leiden en kwamen er ook aanvragen van klanten binnen.

Patrick geeft aan dat hij als instructeur ‘direct’ is in zijn manier van werken met leerlingen. Turkenberg: ”Als er zaken niet goed gaan zeg ik het direct, niet aan het einde van de les, daar heeft een leerling niets aan. Benoem ook juist de goede dingen die ik zie en de progressie die ze maken. Pas me aan bij niveau van leerlingen. Laatst is er een kandidaat geslaagd waar ik de dag voor het examen mee naar Limburg ben geweest. Stonden we om 12.00 uur op de Cauberg. Was een lang blok van 8 uur maar voelde dat dit voor die kandidaat de juiste keus was. En nogmaals, onze cijfers liegen niet…..”.

Maurice Doppen, voorheen onder meer popjournalist en regionaal accountmanager media-sales, is projectmatig interviewer bij Opiniepijlers, zij-instroom vrachtwagen chauffeur en redacteur voor A12. Hij schrijft vanaf 2022 maandelijks columns met personeel van de intermediair in personeelsdiensten uit Duiven.

Bekijk onze Aftermovie! Wij zijn nog aan het nagenieten van deze geslaagde dag. We willen iedereen bedanken voor de grote opkomst en deelname aan de activiteiten! De geweldige aftermovie is te danken aan filmmaker en fotograaf Koen Horn.

In Grieth (Dld), over de Emmerikse Rijnbrug links af richting Kalkar, tref ik Piet Kramer op donderdagvond voor een ‘termin’. Piet is geboren in het Nederlandse Urk maar woont inmiddels al zo’n 10 jaar in Duitsland. Zijn taal is Nederlands/Duits. Een beetje een mengelmoesje. Zijn moeder is Nederlands en zijn (stief)vader Dennis Herentrey is Duits. Zowel Piet als Dennis werken bij A12 Personeelsdiensten. Piet is de jongste telg van het hele stel bij A12 Personeelsdiensten. En nooit te bang om zijn handen uit de mouwen te steken.

Piet Kramer: “Dennis heeft mij binnen gebracht bij A12 in Duiven. Heb al voor diverse bedrijven gewerkt in de grensstreek. Moet wel een beetje op fietsafstand zijn voor mij maar dat gaat goed. In Duiven weten ze dat ze op me kunnen rekenen en zij doen hun best om binnen een bepaalde straal werk te vinden. Dat gaat goed hoor. Ben ook niet te beroerd om in de nacht te werken in ploegendienst samen met een paar Poolse jongens als collegae. Alleen dinsdag en donderdag lukt niet in verband met trainingen voor mijn voetbal elftal. Ik speel bij 1. F.C. Bocholt in het hoogste junioren elftal onder 18 jaar en sta voorgesorteerd om door te stromen naar het eerste team dat speelt in Regionalliga West (vergelijkbaar met Keuken Kampioen Divisie in Nederland, M.D.). Wil alle opties graag open houden dus mag geen training overslaan. Dat weten ze bij A12 op de planning en ze houden hier rekening mee“.

Piet speelt Links Buiten en is reeds een paar keer van club veranderd. Bij de junioren van 1.F.C. Kleve boterde het niet tussen hem en de trainer en toen waren ze er in Bocholt als de kippen bij om Piet te interesseren en over te laten stappen. Inclusief pendelbus verbinding voor talentvolle spelers. Piet is bezig zijn rijbewijs te halen in Duitsland. Dan heeft hij meer mogelijkheden qua werk en ook qua voetbal.

Kramer: “Dat rijden kan ik al hoor. Alleen het papiertje nog even en dan door. Heb ook al diverse klussen gedaan voor A12 zowel in Duitsland als in Nederland met een Dumper. Daar kan ik goed mee uit de voeten. Wil ook kraanmachinist diploma halen, dat wil ik doen zodra ik mijn rijbewijs heb en wellicht daarna nog wat meer voor groot transport. Doe met Dennis samen nog wel eens een klus in straatwerk in de meest brede zin. Heb wel ambitie om in de toekomst ‘bauleiter’ of hoe zeggen jullie dat eh….. uitvoerder gww te worden.  Maar voorlopig nog even niet, want ik wil kijken hoe mijn voetballoopbaan verder gaat. Ben nog jong”.

Piet ontwikkelt zich dus op diverse terreinen binnen een netwerk van allemaal Duitse vrienden. Zijn taal is voor 80% Duits. Wat brengt hem dan toch bij een Nederlandse werkgever?

Piet: “Ach dat komt eigenlijk omdat ik gewoon mee ging met Dennis en met die mannen van de planning voel ik wel een klik, we doen allebei wat we beloven dus heb nog geen enkele reden om hier in Duitsland te gaan rondneuzen. En naast voetballen heb ik nog een leuke hobby, vissen. Doe ik ook samen met Dennis in het Millingen aan de Rijn net over de grens, vissen met zo’n tentje en bier en barbecue. De Nederlandse vergunningen zijn aantrekkelijker en mijn moeder is onze cateraar want haar roots liggen in Millingen aan de Rijn”.

Maurice Doppen, voorheen onder meer popjournalist en regionaal accountmanager media-sales, is projectmatig interviewer bij Opiniepijlers, zij-instroom vrachtwagen chauffeur en redacteur voor A12. Hij schrijft vanaf 2022 maandelijks columns met personeel van de intermediair in personeelsdiensten uit Duiven.

Van deze man heeft deze zij-instroom distributie chauffeur bij A12 veel hulp en ondersteuning gekregen. Hij was in mijn begintijd nog wel eens vraagbaak als zich een kleine issue onderweg voordeed. Had altijd de juiste antwoorden paraat. Ik heb het hier over Leo van Wijngaarden. Rotterdammer van oorsprong, maar al jaren gelukkig in Doetinchem met partner Ida.

Leo’s loopbaan begint in de bouw. Zijn vader had een aannemersbedrijf samen met een paar broers. Leo: “Ik wilde eigenlijk automonteur worden want daar lag mijn passie maar met de paplepel ingegoten riep mijn vader dus geregeld ‘wordt maar timmerman’ jongen. Altijd werk. Na mijn diploma werd het beter geacht om het ‘vak’ goed te leren bij een paar vreemde ogen zal ik maar ff zeggen. Ook wilden ze natuurlijk voorkomen dat iedere junior automatisch het familiebedrijf invloeide. Kwam bij een aannemer in de buurt van Rotterdam te werken die veel in ruw- en betonbouw deed. Hij had ook twee vrachtwagens lopen met keeper en kraan er op. Mooi spul voor mij. Dat triggerde me om mijn groot rijbewijs te gaan halen. Dat wilde ik ook”.

Van Wijngaarden haalt zijn rijbewijzen in korte tijd en klimt op een van de auto’s. Eentje met een knijper bovenop. Paar jaar gewerkt totdat in de jaren ’80 de crisis toeslaat en hij zonder werk komt te zitten.

Leo: “Ik had toen een buurman in Capelle aan den IJssel. Hij reed taxi op zo’n busje voor mensen met een beperking. In totaal reden er zo’n 150 van die busjes in die regio. Of dat wellicht iets voor mij was? Begin maar met mijn ritten over te nemen als ik op vakantie ben. Toen ik bij dat bedrijf binnen was zag ik dat er naast de busjes ook 5 touringcarbussen op pad werden gestuurd dus toen was het al gauw appeltje/eitje. Begon toen als derde chauffeur op een touringcar rit naar Spanje en toen ging er zeg maar een wereld voor me open. In de zomer reden we pendels naar Spanje. In de winter reden we naar Oostenrijk en Frankrijk en tussendoor tourritten in Nederland. Mooie tijd gehad en je bouwt vriendschappen voor het leven op met je maten waar je vaak de pendels mee doet. Je wisselt elkaar af en bent op elkaar aangewezen. Ook in de vrije tijd die je bijvoorbeeld in Spanje kreeg. We hebben nog steeds contact met elkaar. Er komen over twee weken weer twee maten hier barbecue-tje doen. Zoeken elkaar nog steeds een paar keer per jaar op.”

Van Wijngaarden vertelt over spannende situaties onderweg met sneeuw en smalle straatjes in Spanje maar ook over mooie activiteiten die ze er soms even bij deden zoals bijvoorbeeld voor een Spaanse hotelier waar hij regelmatig kwam. Liet hij in Nederland bijvoorbeeld 50 haringen in vacuüm trekken. Was daar een soort van delicatesse.

Na een kleine 25 jaar vindt Leo het mooi geweest. Hoewel het werk leuk en afwisselend was staat zijn sociale leven op een soort waakvlam. Het werd tijd voor meer regelmaat en die vindt Leo in Apeldoorn. Bij het openbaar stadvervoersbedrijf van Apeldoorn.

Leo: “Half jaartje Apeldoorn gestuurd en daarna volgen Middelkoop transport in Duiven, Setax busvervoer en Gelderse linnen service in Doetinchem. Ik was inmiddels in Doetinchem woonachtig dus mijn wortels had ik hier in de grond gestopt. Laatstgenoemde bedrijf ging failliet dus toen mocht ik weer even een pas op de plaats maken. Kwam op een goed moment in gesprek bij A12 Personeelsdiensten en werd van hot naar her gestuurd. Simone Tang stelde op goed moment, we moeten Leo onderbrengen bij Rensa als een soort vaste chauffeur. En dat is momenteel nog steeds mijn status. Bevalt goed van beide kanten. Werkte aanvankelijk de hele week maar ben nu zo’n drie dagen per week beschikbaar. Moet er een dag worden geschoven dan doen we dat in goed overleg met planning jongens van A12. We helpen elkaar waar nodig. Ondanks dat ik de 65 jaar heb aangetikt stuur ik graag nog even door op deze manier.

Maurice Doppen, voorheen onder meer popjournalist en regionaal accountmanager media-sales, is projectmatig interviewer bij Opiniepijlers, zij-instroom vrachtwagen chauffeur en redacteur voor A12. Hij schrijft vanaf 2022 maandelijks columns met personeel van de intermediair in personeelsdiensten uit Duiven.