In gesprek met Norbert Derksen op een meekijkroute voor Bribus keukens wordt al snel duidelijk dat ik te maken heb met een avonturier. Norbert praat vol passie over het beroep van trucker, en hij gooit er nog een schepje bovenop als het gaat over zijn periode van 11 jaar waarin hij reed in Canada en de Verenigde Staten. Met vrachtauto’s waar veel Europese truckers met bewondering naar kijken, met zo’n karakteristieke cabine waar je rechtop in kunt lopen en een comfort dat te vergelijken valt met de inrichting van een luxe camper, zie bijgaande foto’s.

Norbert beschikt over alle rijbewijzen, inclusief motor. Met de motor legde hij met crossvrienden vele kilometers af tussen Noord-Afrika en de Poolcirkel. Ook reed hij met een crossmotor een drietal maanden door Australië. Derksen: “Die crossmotor had ik daar gekocht, 13.000 km dwars door het land gereden en vervolgens de motor weer verkocht. Ja, dat avontuur moet ik soms aangaan. Evenals het backpacken wat ik deed in Zuidoost-Azië, dan tintelt het in mijn hele lijf. Daar ga ik dan erg lekker op. Onderweg zijn is voor mij belangrijker dan het doel”.

Voor Leusink transport in Gaanderen reed Norbert van 1991 tot 2005. Derksen: “Prima baan hoor en veel geleerd, maar ik wist dat er voor mij een soort van verandering moest komen die niet van het ene naar het andere bedrijf zou zijn. In 2005 verhuurde ik mijn huis voor een periode van een jaar. Voor een baan in Canada. Het beviel me daar zo goed dat ik het steeds verlengde. Al met al heb ik 11 jaar via meerdere ‘brokers’ (eigenaar truck en opdrachtgever lading, MD) getourd door Canada en de Verenigde Staten. In Canada krijg je de sleutel van de truck en draag je zelf zorg voor de doorsmeerbeurten, oliewissels en dergelijke zaken. Mijn werkgever belde me af en toe alleen maar op om te vragen of ik nog leefde haha, geweldige tijd! Heb gereden met onder meer ‘International’ en ‘Freightliner’ trucks. Hier woonde ik dan per opdracht een week of twee/drie in, en dan kwam er of een kleine vakantie of weer een nieuwe klus. Geen werk = geen geld. Zo ging dat daar. In de cabine zat zeg maar loopruimte van twee passen tot je bed. Boven mijn bed maakte ik van een stang een rekstok en creëerde zo mijn eigen fitnessruimte. Eigenlijk zien de vrachtwagens daar eruit zoals wij ze vroeger tekenden. In Canada huurde ik een kamer met gebruik van centrale ruimtes waar vriendschappen zijn ontstaan die ze daar ‘friends for life’ noemen.”

Norbert vertelt over de vele vergezichten die hij had als hij dwars door de Verenigde Staten reed met ritten waar je soms gewoon uren niemand zag, maar ook het tegenovergestelde in de big city’s die je natuurlijk ook hebt aan de andere zijde van de Oceaan.

Derksen: “Heb in Canada eens vijf uur met een klapband langs de kant van de weg gestaan zonder hulp. Eruit was geen optie omdat zwarte beren uit hun winterslaap kwamen. Dan heb je de term ‘tijd is geld’ echt niet op je netvlies staan hoor. De uitdrukking ‘cover your ass’ is iets dat ik zeker wel voor mijn leven heb meegenomen uit die periode. Wat er ook gebeurt, ik zorgde dat elke gebeurtenis vast werd gelegd middels foto of film. Dan ben je altijd ingedekt. Daar hoorde ook zeker een dashcam bij.”

Gezondheidsproblemen binnen zijn familie brachten Norbert terug in Nederland. Hij werd mantelzorger en kwam later in contact met Frank Huijnk. Derksen: “Frank wist inmiddels wat ik kon, en ik zag tevens welke mooie ontwikkeling A12 Personeelsdiensten doormaakte. We waren er snel uit en momenteel rijd ik met veel plezier voor dit bedrijf. Ben breed inzetbaar en heb het naar mijn zin.”

Momenteel is Norbert veel aanwezig voor zijn oude moeder en staan zijn avonturen op een laag pitje. In ons gesprek spreekt Norbert af en toe met Amerikaanse/Canadese zinnen of woorden die hij zich zo eigen heeft gemaakt dat ze er zo uit floepen. Hij besluit ons gesprek met de fraaie quote:

“To care for those who once cared for us is one of the highest honors in life”…..

Maurice Doppen, voorheen onder meer popjournalist en regionaal accountmanager media-sales, is projectmatig interviewer bij Opiniepijlers, zij-instroom vrachtwagenchauffeur, en redacteur voor A12. Hij schrijft vanaf 2022 maandelijks columns met personeel van de intermediair in personeelsdiensten uit Duiven. 

Patrick Turkenburg is sinds 2021 bijna full-time verbonden aan A12 als rij-instructeur. Het woord ’bijna’ komt gewoon door het feit dat Patrick nog een dag in de week op een trailer rijdt voor Eimers Logistiek. Daar werkte hij al 1 dag in de week voordat hij bij A12 kwam maar hij vindt het prettig om wekelijks nog een ritje te doen. ”Om mijn hoofd leeg te maken”, stelt Patrick, een no nonsense Rotterdammer die met passie vertelt over zijn werk en inmiddels in Westervoort woonachtig is.

Hij heeft zelf jaren full-time achter het stuur gezeten bij onder meer Maat in Alblasserdam. Turkenburg: “Op de kraanwagen, waarmee ik door Europa reed. Heb alle rijbewijzen dus ben allround inzetbaar zal ik maar zeggen. De liefde bracht me op een goed moment richting het Oosten en toen ben ik bij Smits opleidingen gaan werken. Zij zochten vrachtauto chauffeurs die omgeschoold wilden worden tot rij-instructeur. Omdat ik het zelf rijden begon te missen ben ik een dag in de week bij Eimers Logistiek gaan rijden. Bij Eimers vroeg ik na verloop van tijd of er niet een soort van dubbelfunctie voor mij was. Toen kreeg ik de reactie ‘Niet bij mij maar ik weet wel iemand waar je kunt gaan praten’. Dat was dus Frank Huijink (eigenaar A12). Hij had ambities om de rijschool te laten groeien voor eigen mensen. Geen spijt van mijn keuze maar zoals gezegd vond en vind ik het zelf rijden nog steeds hartstikke mooi om te doen, dus toen hebben we afgesproken dat ik die dag per week voor Eimers zou blijven rijden”.

Op de vraag of A12 opleidingen het goed doet ten opzichte van het landelijke gemiddelde grijpt Patrick zijn telefoon om de exacte cijfers er bij te pakken. Patrick: “We staan er goed op bij de mannen van het CBR. Ons wagenpark is goed in orde maar onze opleiders idem dito. Het landelijke gemiddelde voor het slagingspercentage CE ligt op 60% bij de eerste keer. Bij ons ligt dit op 86%. Dat zegt wel wat toch? We doen het wat anders dan de gemiddelde rijschoolhouder. We plannen bijvoorbeeld rijblokken in van 3 uur of meer. Kandidaten worden zo beter voorbereid. Het duurt bij een vrachtwagen allemaal wat langer. Bijvoorbeeld alleen al het instellen van een stoel, de taccograaf, de snelheid etc. Kandidaten gaan zich sneller ontwikkelen door langere blokken. Dan vinden wij maar gelukkig vinden onze leerlingen dat zelf ook. “

Dit jaar is er een tweede vrachtwagen bij gekomen bij A12 Opleidingen in verband met de uitbreiding van aanvragen. Patrick “Met collega’s Henri, Ron en Raymond doen we de bezetting op de twee vrachtwagens. Wendy en Diana zorgen voor lessen in de personenauto, een uitbreiding die dit jaar ook zijn beslag heeft gekregen”.

De lestak A12 Opleidingen is destijds gestart met code 95 opleidingen voor eigen mensen. Na de aanschaf van de eerste vrachtauto ontwikkelden we meer mogelijkheden om beroepschauffeurs op te leiden en kwamen er ook aanvragen van klanten binnen.

Patrick geeft aan dat hij als instructeur ‘direct’ is in zijn manier van werken met leerlingen. Turkenberg: ”Als er zaken niet goed gaan zeg ik het direct, niet aan het einde van de les, daar heeft een leerling niets aan. Benoem ook juist de goede dingen die ik zie en de progressie die ze maken. Pas me aan bij niveau van leerlingen. Laatst is er een kandidaat geslaagd waar ik de dag voor het examen mee naar Limburg ben geweest. Stonden we om 12.00 uur op de Cauberg. Was een lang blok van 8 uur maar voelde dat dit voor die kandidaat de juiste keus was. En nogmaals, onze cijfers liegen niet…..”.

Maurice Doppen, voorheen onder meer popjournalist en regionaal accountmanager media-sales, is projectmatig interviewer bij Opiniepijlers, zij-instroom vrachtwagen chauffeur en redacteur voor A12. Hij schrijft vanaf 2022 maandelijks columns met personeel van de intermediair in personeelsdiensten uit Duiven.

Bekijk onze Aftermovie! Wij zijn nog aan het nagenieten van deze geslaagde dag. We willen iedereen bedanken voor de grote opkomst en deelname aan de activiteiten! De geweldige aftermovie is te danken aan filmmaker en fotograaf Koen Horn.

In Grieth (Dld), over de Emmerikse Rijnbrug links af richting Kalkar, tref ik Piet Kramer op donderdagvond voor een ‘termin’. Piet is geboren in het Nederlandse Urk maar woont inmiddels al zo’n 10 jaar in Duitsland. Zijn taal is Nederlands/Duits. Een beetje een mengelmoesje. Zijn moeder is Nederlands en zijn (stief)vader Dennis Herentrey is Duits. Zowel Piet als Dennis werken bij A12 Personeelsdiensten. Piet is de jongste telg van het hele stel bij A12 Personeelsdiensten. En nooit te bang om zijn handen uit de mouwen te steken.

Piet Kramer: “Dennis heeft mij binnen gebracht bij A12 in Duiven. Heb al voor diverse bedrijven gewerkt in de grensstreek. Moet wel een beetje op fietsafstand zijn voor mij maar dat gaat goed. In Duiven weten ze dat ze op me kunnen rekenen en zij doen hun best om binnen een bepaalde straal werk te vinden. Dat gaat goed hoor. Ben ook niet te beroerd om in de nacht te werken in ploegendienst samen met een paar Poolse jongens als collegae. Alleen dinsdag en donderdag lukt niet in verband met trainingen voor mijn voetbal elftal. Ik speel bij 1. F.C. Bocholt in het hoogste junioren elftal onder 18 jaar en sta voorgesorteerd om door te stromen naar het eerste team dat speelt in Regionalliga West (vergelijkbaar met Keuken Kampioen Divisie in Nederland, M.D.). Wil alle opties graag open houden dus mag geen training overslaan. Dat weten ze bij A12 op de planning en ze houden hier rekening mee“.

Piet speelt Links Buiten en is reeds een paar keer van club veranderd. Bij de junioren van 1.F.C. Kleve boterde het niet tussen hem en de trainer en toen waren ze er in Bocholt als de kippen bij om Piet te interesseren en over te laten stappen. Inclusief pendelbus verbinding voor talentvolle spelers. Piet is bezig zijn rijbewijs te halen in Duitsland. Dan heeft hij meer mogelijkheden qua werk en ook qua voetbal.

Kramer: “Dat rijden kan ik al hoor. Alleen het papiertje nog even en dan door. Heb ook al diverse klussen gedaan voor A12 zowel in Duitsland als in Nederland met een Dumper. Daar kan ik goed mee uit de voeten. Wil ook kraanmachinist diploma halen, dat wil ik doen zodra ik mijn rijbewijs heb en wellicht daarna nog wat meer voor groot transport. Doe met Dennis samen nog wel eens een klus in straatwerk in de meest brede zin. Heb wel ambitie om in de toekomst ‘bauleiter’ of hoe zeggen jullie dat eh….. uitvoerder gww te worden.  Maar voorlopig nog even niet, want ik wil kijken hoe mijn voetballoopbaan verder gaat. Ben nog jong”.

Piet ontwikkelt zich dus op diverse terreinen binnen een netwerk van allemaal Duitse vrienden. Zijn taal is voor 80% Duits. Wat brengt hem dan toch bij een Nederlandse werkgever?

Piet: “Ach dat komt eigenlijk omdat ik gewoon mee ging met Dennis en met die mannen van de planning voel ik wel een klik, we doen allebei wat we beloven dus heb nog geen enkele reden om hier in Duitsland te gaan rondneuzen. En naast voetballen heb ik nog een leuke hobby, vissen. Doe ik ook samen met Dennis in het Millingen aan de Rijn net over de grens, vissen met zo’n tentje en bier en barbecue. De Nederlandse vergunningen zijn aantrekkelijker en mijn moeder is onze cateraar want haar roots liggen in Millingen aan de Rijn”.

Maurice Doppen, voorheen onder meer popjournalist en regionaal accountmanager media-sales, is projectmatig interviewer bij Opiniepijlers, zij-instroom vrachtwagen chauffeur en redacteur voor A12. Hij schrijft vanaf 2022 maandelijks columns met personeel van de intermediair in personeelsdiensten uit Duiven.

Van deze man heeft deze zij-instroom distributie chauffeur bij A12 veel hulp en ondersteuning gekregen. Hij was in mijn begintijd nog wel eens vraagbaak als zich een kleine issue onderweg voordeed. Had altijd de juiste antwoorden paraat. Ik heb het hier over Leo van Wijngaarden. Rotterdammer van oorsprong, maar al jaren gelukkig in Doetinchem met partner Ida.

Leo’s loopbaan begint in de bouw. Zijn vader had een aannemersbedrijf samen met een paar broers. Leo: “Ik wilde eigenlijk automonteur worden want daar lag mijn passie maar met de paplepel ingegoten riep mijn vader dus geregeld ‘wordt maar timmerman’ jongen. Altijd werk. Na mijn diploma werd het beter geacht om het ‘vak’ goed te leren bij een paar vreemde ogen zal ik maar ff zeggen. Ook wilden ze natuurlijk voorkomen dat iedere junior automatisch het familiebedrijf invloeide. Kwam bij een aannemer in de buurt van Rotterdam te werken die veel in ruw- en betonbouw deed. Hij had ook twee vrachtwagens lopen met keeper en kraan er op. Mooi spul voor mij. Dat triggerde me om mijn groot rijbewijs te gaan halen. Dat wilde ik ook”.

Van Wijngaarden haalt zijn rijbewijzen in korte tijd en klimt op een van de auto’s. Eentje met een knijper bovenop. Paar jaar gewerkt totdat in de jaren ’80 de crisis toeslaat en hij zonder werk komt te zitten.

Leo: “Ik had toen een buurman in Capelle aan den IJssel. Hij reed taxi op zo’n busje voor mensen met een beperking. In totaal reden er zo’n 150 van die busjes in die regio. Of dat wellicht iets voor mij was? Begin maar met mijn ritten over te nemen als ik op vakantie ben. Toen ik bij dat bedrijf binnen was zag ik dat er naast de busjes ook 5 touringcarbussen op pad werden gestuurd dus toen was het al gauw appeltje/eitje. Begon toen als derde chauffeur op een touringcar rit naar Spanje en toen ging er zeg maar een wereld voor me open. In de zomer reden we pendels naar Spanje. In de winter reden we naar Oostenrijk en Frankrijk en tussendoor tourritten in Nederland. Mooie tijd gehad en je bouwt vriendschappen voor het leven op met je maten waar je vaak de pendels mee doet. Je wisselt elkaar af en bent op elkaar aangewezen. Ook in de vrije tijd die je bijvoorbeeld in Spanje kreeg. We hebben nog steeds contact met elkaar. Er komen over twee weken weer twee maten hier barbecue-tje doen. Zoeken elkaar nog steeds een paar keer per jaar op.”

Van Wijngaarden vertelt over spannende situaties onderweg met sneeuw en smalle straatjes in Spanje maar ook over mooie activiteiten die ze er soms even bij deden zoals bijvoorbeeld voor een Spaanse hotelier waar hij regelmatig kwam. Liet hij in Nederland bijvoorbeeld 50 haringen in vacuüm trekken. Was daar een soort van delicatesse.

Na een kleine 25 jaar vindt Leo het mooi geweest. Hoewel het werk leuk en afwisselend was staat zijn sociale leven op een soort waakvlam. Het werd tijd voor meer regelmaat en die vindt Leo in Apeldoorn. Bij het openbaar stadvervoersbedrijf van Apeldoorn.

Leo: “Half jaartje Apeldoorn gestuurd en daarna volgen Middelkoop transport in Duiven, Setax busvervoer en Gelderse linnen service in Doetinchem. Ik was inmiddels in Doetinchem woonachtig dus mijn wortels had ik hier in de grond gestopt. Laatstgenoemde bedrijf ging failliet dus toen mocht ik weer even een pas op de plaats maken. Kwam op een goed moment in gesprek bij A12 Personeelsdiensten en werd van hot naar her gestuurd. Simone Tang stelde op goed moment, we moeten Leo onderbrengen bij Rensa als een soort vaste chauffeur. En dat is momenteel nog steeds mijn status. Bevalt goed van beide kanten. Werkte aanvankelijk de hele week maar ben nu zo’n drie dagen per week beschikbaar. Moet er een dag worden geschoven dan doen we dat in goed overleg met planning jongens van A12. We helpen elkaar waar nodig. Ondanks dat ik de 65 jaar heb aangetikt stuur ik graag nog even door op deze manier.

Maurice Doppen, voorheen onder meer popjournalist en regionaal accountmanager media-sales, is projectmatig interviewer bij Opiniepijlers, zij-instroom vrachtwagen chauffeur en redacteur voor A12. Hij schrijft vanaf 2022 maandelijks columns met personeel van de intermediair in personeelsdiensten uit Duiven.

Ze zeggen wel eens,’ hij ziet er nog goed uit voor zijn leeftijd……’. Dat geldt zeker ook voor de in Zevenaar woonachtige Cees van Beerschoten. Een kwieke man van bijna 74 jaar, die op 68-jarige leeftijd zijn vrachtwagenrijbewijzen heeft gehaald, gewoon omdat hij zin had in een nieuw avontuur en vanwege het feit dat hij er vroeger geen ruimte voor kreeg.

Cees is opa van drie kleinkinderen waar hij een a twee dagen per week mee bezet is. Daarnaast is hij vrijwilliger bij de buurtbus in de Liemers voor de kleinere plaatsen zoals Lobith en Pannerden waar een grote bus niet rendabel meer is. Hij is ook vrijwilliger bij het filmhuis in Zevenaar. Last but not least stuurt Cees met veel plezier twee dagen per week voor A12 Personeelsdiensten bij verschillende opdrachtgevers. Zowel op bakwagens als trailers. Cees is van alle markten thuis.

Hij startte zijn loopbaan na de middelbare school op de detailhandelsschool, aanvankelijk om detaillist te worden, maar dat pakte anders uit. Cees startte bij Albert Heijn, stroomde door via een tip naar Duitsland om assistent inkoopleider te worden bij Neckermann Frankfurt, een groot postorder bedrijf in heren en kinderkleding. Na zo’n twee jaar ging Cees werken bij Heidemann Hosen Bocholt in de binnendienst met supervisie over verkoop Nederland.

Van Beerschoten: “Daar kwam ik er op een goed moment achter dat ik toch een leven in de buitendienst ambieerde en werd handelsreiziger in bont en leren jassen met als reisgebied Zuid Duitsland. Hard werken, maar leuk, collecties mee in de auto. Op maandag weg en op vrijdag weer terug. Na een aantal jaren stopte het bedrijf met productie en verkoop en ben ik in de buitendienst gestart bij Polydaun in Zevenaar om dekbedden en overtrekken te verkopen. Was eind jaren ’70. De meeste mensen sliepen nog onder dekens en deze nieuwe markt groeide explosief. Uit Polydaun is later Nomad Zevenaar ontstaan. Een bedrijf die op een mooie manier lichtgewichte vezels nog kleiner kon comprimeren en daar een mooie marktpositie in slaapzakken, rugzakken, tenten en kleding mee heeft opgebouwd. Ik ben van buitendienst naar marketing manager doorgegroeid en later was ik exportmanager en verantwoordelijk voor de buitenlandse markt van Nomad. Deze functie heb ik uitgeoefend tot mijn 68e.”

Cees ging met pensioen en kwam er toen achter dat hij zijn hele leven zijn jeugddroom niet had ingevuld…. Trucker worden! Hij dacht: ‘beter laat dan nooit’, dus hij ging lessen en haalde achtereenvolgens zijn C, zijn CE en Code 95. “Het zat zo, mijn moeder heeft mijn vroege truckerwens nooit gestimuleerd. Haar vader (mijn opa) was trucker en zij zag vooral de nadelen zoals vaak vuile handen en onregelmatige diensten. Ik reed wel eens ritjes met Opa mee. Daar is destijds de kiem gezet en toen ik tijd kreeg dacht ik, ach, waarom niet nu……”.

Van Beerschoten fietste in zijn dagen als pensionado wel eens door de Liemers en zag borden met ‘collega’s gevraagd’ met A12 Personeelsdiensten erop. “ik ben naar Duiven gereden en van Shu Fun Tang kreeg ik te horen dat zodra ik mijn rijbewijs had ik me maar zou melden en dat ze dan werk voor me zouden regelen. Zo ben ik in 2019 gestart. Ik geef aan welke dagen ik beschikbaar ben en soms doe ik eens een dag extra na goed overleg. Het contact met Duiven verloopt prettig en we (mijn vrouw ook) zijn zeer te spreken over de attenties die ons ten deel vallen door het jaar heen van de werkgevers kant. Heel leuk hoe ze met hun personeel om gaan. Categorie kleine moeite groot gebaar, maar ze doen het toch maar.”

Cees rijdt op alles wat maar nodig is, en stiekum vindt hij zo’n grote trailer wel erg leuk om mee op pad te gaan. ”Kijk, het begint al dat je om binnen te komen 3 trapjes op gaat. Die hoogte! Krijg ik nog steeds een kick van, en dan lekker je ding doen door heel Nederland. Ik kom nog iedere dag plaatsnamen tegen waar ik nog nooit van mijn leven van gehoord heb. Enneh…… stoppen? Ben je gek, ben toch net pas begonnen!”

Maurice Doppen, voorheen onder meer popjournalist en regionaal accountmanager media-sales, is projectmatig interviewer bij Opiniepijlers, zij-instroom vrachtwagen chauffeur en redacteur voor A12. Hij schrijft vanaf 2022 maandelijks columns met personeel van de intermediair in personeelsdiensten uit Duiven.

Rudi was tot voor kort mede directeur-eigenaar van wasserij Bielheimerbeek in Varsseveld. Hij maakte van zijn beroep zijn hobby, werkte dag en nacht om het bedrijf dat zijn oorsprong had aan de Bielheimerbeek in Gaanderen te professionaliseren. Afgelopen jaar is het bedrijf in andere handen over gegaan omdat er een klant en tevens koper op zijn pad kwam. En toen kwam Rudi thuis te zitten. Ging met zijn hond wandelen en koffie drinken en weer met de hond wandelen en maakte vervolgens een afspraak met Frank Huijink, de eigenaar en oprichter van A12 Personeelsdiensten. De mannen kenden elkaar al, hadden voorheen een zakelijke relatie, alleen zijn nu de rollen omgedraaid.

Rudi Beran: “We hadden bij onze wasserij wel eens inhuur personeel via Frank zijn A12 mensen. Zowel op gebied van productiewerk als chauffeurs. Dat beviel prima. De verkoop van onze wasserij kwam op het laatste moment in een stroomversnelling en ineens kom je thuis te zitten. Voelde wel gek. In het begin denk je, ‘dat is mooi’. Je bent 56 en kunt van het leven gaan genieten maar ik was helemaal niet gewend om de hele dag niks te doen en geen doel te hebben. Dus belde ik Frank, of hij tijd had voor een kop koffie, denk dat we maar eens moeten praten.”

En dat was de start van een nieuw samenwerkingsverband bij A12 Personeelsdiensten. Bij de Bielheimerbeek was een klein wagenparkje van 3 bakwagens, 2 City-opleggers en 4 bussen. Als de nood aan de man was dan klom Rudi er zelf op. Dus zijn rijbewijzen waren op orde. Sinds twee maanden rijdt Rudi verschillende ritten voor diverse opdrachtgevers via A12 van groenten trailers tot diepvries vervoer. En het bevalt hem prima.

“Moest in het begin wel ff wennen hoor. Was toch helemaal niet gewend om van die CMR documenten in te vullen en iedere vrachtwagen is weer anders, dus moest mezelf wel weer opnieuw programmeren zal ik maar zeggen maar het voelt wel goed. Ik geef mijn beschikbaarheid door aan de jongens van de planning bij A12 en dan zie ik wel wat er komt. En wil alles nog steeds goed doen. Zo zit ik in elkaar, afspraak is afspraak, zo ben ik opgevoed. Kom ik 2 minuten later aan dan gepland dan bel ik de klant dat ik wat verlaat ben. Zo heb ik mijn hele leven gewerkt en daar verander ik niks in.”

Rudi vertelt kort de geschiedenis van het familiebedrijf Bielheimerbeek. Zijn Opa startte het bedrijf in 1934 aan de Rijksweg in Gaanderen, waar nu de Laminaatloods is gevestigd. Vroeger was de wasserij gericht op zeg maar de particulieren en gezondheidszorg. Zijn vader nam het bedrijf over en toen werd er al veel horeca en aanverwante bedrijfsgroepen toegevoegd. Onder Rudi en zijn latere compagnon werd het bedrijf in Varsseveld verrijkt met levering aan industrie door zeg maar heel Nederland en Duitsland.

Rudi hierover: “In Gaanderen konden op een gegeven moment de deuren niet meer dicht. En van de gemeente mochten we niet uitbreiden. Dus toen ging het spel op de wagen. We verhuisden naar de Guldenweg in Varsseveld gingen verder professionaliseren in veiligheidskleding, investeerden in automatisering. We schreven onze eigen wasprocessen om een beter resultaat te behalen. Bedrijven als Kramp in Varsseveld kwamen bij ons op de lijn en ons netwerk werd groter met dito wagenpark en mensen. Het was een soort hobby die uit de hand is gelopen. We werkten veel en hard maar het was onze passie. Op een goed moment kwam er een topklant uit Duitsland voor bedrijfskleding. Ze wilden een grote order plaatsen en volgen binnen ons bedrijf. Hebben we ja tegen gezegd en tijdens een van de gesprekken hebben we gezegd ‘je kunt ons wel kopen’. Dat is later realiteit geworden vandaar dat ik nu vanuit een andere rol bij Frank Huijink aan tafel kwam. Ik vind het hartstikke leuk om te doen want ik verveelde me dus al snel. Heb altijd 6 dagen in de week gewerkt en dan val je dus in een soort van gat, en dat vond ik best moeilijk om mee om te gaan.”

Rudi volgt voor collega’s in de wasserijbranche nog wel eens wat processen, op projectbasis. Hij heeft in de loop der jaren veel expertise opgebouwd. Zijn kennis is gewild. Daarnaast heeft hij een ander huis gekocht, dat wordt verbouwd en gaat een beetje tijd inzitten. Verder is hij beschikbaar voor A12 en dat levert aan twee kanten tevreden gezichten op.

Maurice Doppen, voorheen onder meer popjournalist en regionaal accountmanager media-sales, is projectmatig interviewer bij Opiniepijlers, zij-instroom vrachtwagen chauffeur en redacteur voor A12. Hij schrijft vanaf 2022 maandelijks columns met personeel van de intermediair in personeelsdiensten uit Duiven.

Van beroep is hij automonteur. Daniël Koolmoes heeft tijdens zijn opleiding bij Arentheem College in Arnhem twee tot drie jaar onder en in auto’s kunnen kijken bij diverse stage bedrijven. Toch is hij na zijn opleiding een andere weg in geslagen. “Ik zag mezelf niet de rest van mijn leven in zo’n put staan. Sleutel voor mezelf nog wel eens wat aan mijn motor of auto maar dat is het wel. Ik speel nog wel met de gedachte om samen met een kameraad een klein bedrijfje te starten voor in het weekend of voor één dag in de week erbij voor ‘auto detailing’. Komt er in het kort op neer dat we een auto er weer als nieuw uit kunnen laten zien. We hebben hier speciale apparatuur voor en we zijn er goed in. Leuk voor erbij zal ik maar zeggen. De plannen staan in kinderschoenen maar we gaan er komend jaar invulling aan geven”, aldus Daniël.

Koolmoes werkte tijdens zijn opleiding in de weekenden bij Brezan automaterialen en ging na zijn Arentheem diploma aan de slag bij Halfords met vestigingen in Arnhem en Doetinchem. Koolmoes: “Was leuk hoor, voor een jaar of twee, was er fietsreparateur en winkelmedewerker. Ook veel advieswerk op autogebied maar na verloop van tijd begon het me ergens te kriebelen en viel mijn oog op een opleidingstraject tot vrachtwagen chauffeur, grotendeels gefinancierd vanuit de overheid via Sector Transport en Logistiek (STL).” Daniël haalde na zijn groot rijbewijs zijn CE en kwam in contact met de mannen van A12 personeelsdiensten waar hij nu al zo’n 3 jaar actief is en alles goed voor hem geregeld wordt.

Koolmoes: “Vanaf het moment dat ik bij A12 binnen kwam heb ik me er thuis gevoeld. Als ik vrij ben loop ik vaak eens effe binnen bij het kantoor in Duiven voor een bakje koffie. Er heerst een goede sfeer en ze doen wat ze beloven. Van mijn kant draag ik ook steentje bij aan bijvoorbeeld de Open Dag die afgelopen zomer werd gehouden. Ik heb met toekomstige chauffeurs op een Scania rondgereden in en om Duiven om ze kennis te laten maken met zo’n vrachtwagen met een heuse trap naar de cabine. Met plezier gedaan! Bij de maandelijkse barbecue ben ik ook altijd van de partij als ik niet in het buitenland zit.”

Daniël: “Omdat ik binnen een vrij kort tijdsbestek alle rijbewijzen heb gehaald voelde ik toch de behoefte om eens even terug te schakelen. Dat heb ik allemaal goed doorgesproken met Shu Fun Tang, manager bij A12. Ik wilde eerst voor diverse bedrijven bakwagen ervaring opdoen en later doorschakelen naar trailer oplegger. Daar hebben ze zo exact invulling aan gegeven. Ik heb gereden voor onder meer Dachser, Visser, Atag en Rensa, en momenteel ben ik min of meer als vaste chauffeur uitgeleend aan Kuehne + Nagel Logistics (voorheen Rotra Doesburg, MD). Dit bevalt me heel goed! Ik rijd de ene week lange internationale ritten naar Italië, Frankrijk, Zwitserland, Denemarken of Zweden. De week erop volgt dan na paar dagen rust een paar kortere lokale ritten. Gaat lekker hoor, alleen bij die Italianen moet je extra scherp zijn. Wat een druktemakers. Je moet altijd alert zijn in het verkeer maar daar mag er nog een tandje bij”.

In de week dat Daniël niet internationaal rijdt zijn er wel eens koppelritjes bij, waarbij er een lading opgehaald moet worden in Frankfurt of Brussel bijvoorbeeld. Aan alles in het gesprek merk je dat Daniël een harde werker is en dat hij perfect past bij A12 Personeelsdiensten.

Maurice Doppen, voorheen onder meer popjournalist en regionaal accountmanager media-sales, is projectmatig interviewer bij Opiniepijlers, zij-instroom vrachtwagen chauffeur en redacteur voor A12. Hij schrijft vanaf 2022 maandelijks columns met personeel van de intermediair in personeelsdiensten uit Duiven.

Wil je ook aan de slag bij A12? Bekijk hier onze vacatures.